Nieuw stukje Spanje, nieuwe ervaringen

Donderdag – Zondag

Hola personas en los Países Bajos! Hier ben ik weer, na een aantal dagen weg geweest te zijn en dan ook echt een stukje weg, want ik was niet in het, nu al bijna vertrouwde, Alcora, maar in la ciudad Real!:) De ‘Prayer-days’ voor ECM-werkers. Donderdag om 13:00 uur kwam het Nederlandse echtpaar die ook voor ECM werken en 100 km verderop wonen, mij en B.J ophalen en zo gingen we een 6 uur lange autorit tegemoet, met gelukkig 2x een korte stop. Wat ik voor mijn rug zeker wel nodig had
Jullie vragen je natuurlijk af, was het weekend leuk?? Nou dat was heel dubbel, ik antwoord namelijk met een: “ja” en een “nee”. Dat ik met een “nee” antwoord, lag vooral aan mijn rug. We verbleven in een groot conferentiecentrum met veel kamers met stapelbedden (zie foto’s facebook). Ik sliep op een kamer met 3 gezellig meiden (uit Australië,Engeland,Ierland), maar mijn bed was echt beetje doorgezakt,zoals alle bedden,dus dat was nogal een disaster voor mijn rug. Maargoed,doe je niks aan. Daarbij hadden we een aardig vol programma, wat overigens wel heel leuk was! Ontbijt was rond 9 uur in een grote eetzaal,daarna hadden we vaak een soort van bijeenkomst in de grote muziekzaal met zn allen: zingen,bidden,overdenking, bidden in groepjes,enz. “Me gusta cantar en Espanol!”, dat betekent, ik hou van zingen in het Spaans! Echt, dat was erg leuk, soms wat lastig met de uitspraak, maar dan had de persoon naast mij weer wat om te lachen;) Ik zong in ieder geval met volle borst mee, want ik houd van aanbidding voor God en het waren leuke wijsjes! En oja, af en toe een bekende wijs, zoals: How great is our God. Ja, leuk,dat mis ik nu alweer een beetje, dat vele zingen van de afgelopen dagen;) Daarna was het koffietijd en begon er een workshop, er was dan een jeugdprogramma en voor de ouderen wat anders. Ik trok namelijk veel op met de jeugd, zo’n tien jongeren van leeftijd, 14 -23. Erg leuk, want we waren allemaal ‘missionkids’, nu ben ik dat niet echt meer, maar ben ik wel weer in een vreemde cultuur en ik weet nog wel heel goed hoe het soms was als missionkid toen we in Kenia woonden. Al deze jongelui konden vloeiend Spaans spreken,aantal zelfs in Spanje geboren, maar ze konden vaak ook Engels. Er zaten veel Engelsen bij, ook Duitse jongen, meisjes van Guatemala, jongen Australie,enz. Heel erg multiculti dus en dat beviel me eigenlijk wel Ik werd op zich ook heel goed opgenomen en mocht met alles meedraaien, alleen af en toe bleven ze in het Spaans praten… En tja, dat blijft nog aardig lastig,vooral grapjes enzo, ik kon niet zo vaak meelachen. Nu was er gelukkig een aardige jongen die vaak voor mij vertaalde, maar dat doe je niet de hele dag en daar wilde ik ook niet om vragen. Dus soms was het wel een beetje saai en op een gegeven moment had ik veel last van mijn rug,dus moest ik op mijn bed gaan liggen of wandelen en dan doe je ook niet mee met de groep. Dus dat viel af en toe tegen en dan voelde ik me opeens wel een beetje alleen, niet op de zielige manier, maar meer van, tja, ik kan die taal nog niet en sta er nu toch wel alleen voor (ben overigens wel heel blij met skype, mailen met mijn ouders en de whats app,voornamelijk met Tim:D) om er wat leuks van te maken! Zo lukte dat bijvoorbeeld zaterdag redelijk goed, heb zelfs een klein poosje gebasketbald en we keken een actiefilm ’s avonds en we hadden erg veel lol, in het Spaans en het Engels;) Ik moest soms ook erg lachen om die jongeren,want die switchen soms om de 5 min van taal! Respect hoor!
De diensten werden gelukkig allemaal vertaald door mijn ‘persoonlijke vertaler’, die jongen uit de jeugdgroep. Er was ook 3x een uur van gebed en dan gingen we in groepjes en een uur lang voor verschillende Europese landen bidden,waar ECM-werkers aan de gang zijn en dan ook voor specifieke dingen voor dat werk. Was erg mooi! Zaterdagmiddag was er ook gebed voor de jeugd, toen werden er groepjes gemaakt en in elk groepje een jongere,dus ook voor mij werd er zo gebeden,vond ik erg mooi! Het hele weekend heb ik wel genoten van de enthousiaste mensen om mij heen,iedereen begroet elkaar en is vol van God en van het werk,ondanks tegenslagen. Zo heb ik wel weer wat moois van Gods werk kunnen zien En de zondagavond was erg leuk,want dat was een soort van ‘bonte avond’,waar we spelletjes deden met de hele groep (70 mensen) en midden op de avond, deden wij als jeugd ‘opeens’ een flasmob! Haha, dat was echt leuk! Die hadden wij ’s middags voorbereid: we begonnen telkens een begin van een liedje te zingen met gebaren etc. Van Lion king (zo begon het: “aaaaaah”,jullie kennen het wel:p), I feel good, Who let the dogs out,Titanic en we sloten af met een groepsdans. Erg grappig en onverwachts voor de mensen
Maargoed, zo al met al, best veel meegemaakt en ook erg vermoeiend, sowieso vanwege mijn rug, maar ook al het Spaans om mij heen! Al konden dus wel veel mensen Engels, de regel is bij ECM-werkers, dat heb ik wel geleerd: Als iemand Spaans moet leren wordt er alleen Spaans tegen je gepraat! Nou dat heb ik geweten:p Nu kon ik wel leuk met die Nederlanders REIZEN, maar ho maar, geen nederlands PRATEN, ik heb denk ik in totaal 10 woorden Nederlands gehoord, omdat B.J. dat wilde weten… -.-‘
Maar, laten we het positief zien: ik ben denk ik wel weer wat gegroeid in mijn Spaans!
Tja wat kan ik nog meer vertellen, oja ik heb zelfs ’s avonds een keer met de jeugd een soort van Weerwolven gespeeld,erg grappig en ik heb zelfs gewonnen(a)
Verder heb ik niet veel van la ciudad real gezien,want we bleven bij het huis, wel was het een stuk kouder zo naar het zuiden en van de kust af en vrijdag en zaterdag ook regen af en toe! De weg erheen was wel erg mooi,met veel druivenplantages,mooi om te zien, groen en rood!;)
Zondagavond kwamen we om 9 uur weer in Alcora waar ik erg hartelijk werd ontvangen door mijn gastouders en ik was ook heel blij weer thuis te zijn, ik waardeerde het gelijk weer tien keer meer hier in mijn kamertje met de gastvrije mensen! Ook het eten is hier beter, al was dat op de conferentie ook niet verkeerd, maar wel af en toe vis en geen fruit en mijn ‘Spaanse ouders’ weten inmiddels heeel goed dat ik niet zo van vis hou en wel heeeel veel van fruit! En dat bevalt me wel:D Dus ik werd gelijk weer volgestopt nog zondagavond. Waarna ik ook gelijk weer een blunder had.. want ik had de deur van de wc te hard dichtgedaan ofzo,waardoor het slot vanbinnen dicht was gegaan!:o dus konden we de wc niet meer in. Nou: welkom thuis Maria! Oei, ik schaamde me! Gelukkig schijnt Juan erg handig te zijn en met schroevendraaiers,trekken,tangentjes etc. heeft hij de deur van de buitenkant bewerkt en zo kon de deur weer open!
Zo kon ik heerlijk mn tandjes poetsen en in een heerlijke twijfelaar, vooral NIET doorgezakt, gaan slapen En nu is maandag alweer voorbij, met weer een hoop belevenissen, maar die schrijf ik de volgende keer,want ik ga nu slapen en het verhaal is alweer lang zat. Ik zie uit naar jullie reacties: hasta luego en buenas noches!:)